[ LIVE ] ZEILEN MET ZEILSCHIP 'EENDRACHT' 1/10

Eerder dit jaar werden wij gevraagd te bloggen over één van de zeilreizen van zeilschip 'Eendracht'. Deze kerst en oud en nieuw zeilen wij met hen mee. Met zo'n 45 man aan boord trotseren we de zee en ontdekken we de mooiste plekken van de Canarische eilanden. 

Het is zo'n 18u als we bepakt aankomen in de haven van las palmas waar het schip Eendracht aangemeerd ligt. Hier zullen we de aankomende 10 dagen de Canarische eilanden mee rondzeilen.

We maken kennis met de bemanning en de andere opstappers bij het diner. We moeten stiekem wel lachen om de gemiddelde leeftijd, de oudste opstapper Ari is maar liefst 83 en gaat, na 40 keer, voor de laatste keer mee. Daarnaast is de bemanning met name gepensioneerd, dus wij brengen de gemiddelde leeftijd met enkele anderen enigszins wat naar beneden. Maar het is genieten met deze oude rotten. De levensverhalen, reiservaringen en scheepshumor vliegen ons om de oren. 

Na het diner krijgen we in het donker een korte uitleg over het reilen en zeilen van het schip. Bijna elke zin bevat een scheepsterm en we hebben duidelijk een tekort aan knopen kennis. Maar dat kan vast allemaal geleerd worden. 

De hut waar we die nacht in slapen is ruim, met smalle, maar goeie bedden en eigen wasbak. Genoeg opbergruimte voor alle spullen die we bij ons hebben. 

S'morgens varen we om 6u uit, het lukt ons niet in bed te blijven liggen door het geschommel. Alle bemanning is onderverdeeld in 3 wachten, de rode, witte en blauwe. 4 uur op, 8 uur af. Iedereen werkt mee, van schipper, tot dokter, tot opstapper. Echter is een groot gedeelte van de eerste wacht doodziek, waardoor wij gelijk onze handen uit de mouwen mogen steken. Al snel weten we al heel wat meer knopen dan die strikken die we in onze veters leggen.

Tussen het werk door is het oppassen geblazen voor mensen die hun maaginhoud over de reling in zee legen. We deinen flink en Eva heeft het ook heel even zwaar, maar na wat droge crackers en een pil blijven we beide goed op de been. Wij hadden er niet helemaal bij stilgestaan dat zo'n zeilboot niet vanzelf gaat. Niks vakantie, we mogen keihard aan het werk. Midden in de nacht opstaan, aan touwen trekken, zeilen hijsen, je handen openhalen, afwassen, opruimen, op koers blijven aan het roer, dit is niet voor mietjes. Al na 1 dag hebben we groot respect voor die oudjes! 

Op de eerste dag van onze zeiltocht over de Canarische eilanden hebben wij onze tweede wacht van 20u-00.00u. We zetten onze spierballen weer flink aan het werk. Daarnaast leren we meer over varen op koers en staan we aan het roer. Het is continue balanceren aan dek, een goede sup sessie is er niks bij. Na de dienst zwabberen we in het donker en de regen terug naar onze hut om vervolg heen en weer geslingerd te worden in onze kooi.